به نام خداوند مهرباندلت که می گیرد ، می روی لب  پنجره و به درخت سروی که او ، سالها پیش کاشته ، می نگری می دانی که باید چون سَرو ، قامتت راست باشد !خَم نشوی و در مقابل همه ی فصول ، سبز بمانی دلت که می گیرد ، راهِ دَرروُ نداری دیگ… ( ادامه متن در لینک بالا )